Demirci Kawa’nın yaktığı isyan ateşidir Newroz…

İSYAN ATEŞİNİ KÖRÜKLE! ZULMÜ RÜZGARA SAVUR!

21 Mart, gece ile gündüzün aynı saatlerde eşleştiği gündür. Doğanın yeniden uyanışı, baharın müjdesidir. O yüzden de Ortadoğu halkları, bu günü “yeni gün” “New-roz” olarak adlandırmış ve çeşitli retoriklerle karşılamışlardır.

Doğasal uyanışın yanı sıra, toplumsal uyanışla da birleştiren mitolojik öyküler eklenmiştir sonra. Bunların içinde en çok bilineni, Demirci Kawa’dır.

Efsaneye göre bir dağın başında zalim Dehak yaşamaktadır ve halkın beynini başındaki yaralara sürerek hayatta kalabilmektedir. Halk çaresiz bir şekilde Dehak’a sürekli kurban sunmak zorundadır. Buna isyan eden Demirci Kawa, Dehak’la savaşmaya karar verir. Ve Dehak’ı yenmeyi başardığında, dağda büyük bir ateş yakacağını söyler. Hazırlığını yapar, dağa çıkar. Günler sonra dağın başından büyük bir ateş görülür. Kawa, zalim Dehak’ı yenmeyi başarmıştır. Halk bayram eder. Tarih 21 Mart’tır.

 

Kawa “demirci”dir

NEWROZ Demirci Kawa derlerdi adına Medyalı yiğitler başıydı dağlarda Tek tek yanan ateşleri Birleştirip Ninowa’ya kaydırmakta Zalim Dehak’sa oturmuş yatağında Başındaki yaralara Tabaktan gencecik beyinler çalmakta Bütün çileler tek bir söz içindir Demiri dövmek tavında gerektir Tam da karlar erirken yürüdüler İncecik derelerce süzülüp nehirleştiler Kabarıp taştılar Köpürüp derinleştiler Ninowa surlarında denizlere girdiler O gün dağlardan ateşlerle inen Medler Ninowa artık yoktur dediler Sevinç gözyaşlarını koyup taslara Yudum yudum şarap diye içtiler Demirci Kawa tanrısal Dehak tahtında Elinde balyoz İner kalkar beyin sürülen yaralı başa Medya’dan yükselen havarlar adına Babil’de çekilen ahlar adına Bir daha, bir daha İskit gözünden süzülen yaşlar adına Elam kilerinden çalışan aşklar adına Bir daha, bir daha… Bir ateş yükseldi gökyüzüne Ninowa’dan Zulmün karanlıklarını yırtan ateş Yükselen yalımlarla dillendi özgürlük Ceylanlar indi yeniden nehir kıyılarına Turaç sesleri yükseldi sazlıklardan Ateşin çevresinde halaylar kuruldu Sevinçler süzüldü geçmiş havarlardan O büyük günün adına ‘Newroz’ denildi                                      Adnan Yücel

Gerek doğasal, gerekse toplumsal gelişme ve hikayeler, 21 Mart’ı, direnişle, yenilenmeyle, isyanla özdeşleştirmiştir. En önemli simgesi de ateştir. Ateş, insanlığın ilk çağlarından itibaren özgürlüğün simgesi olmuştur. Güçtür ateş, tutkudur, hepsinden önemlisi, niteliksel bir dönüşümün ifadesidir. Prometus’un tanrılardan çaldığı günden bu yana ezilen halkların sevinç ve kurtuluş simgesi olmuştur ateş…

Demirci Kawa’nın yaktığı ateş de böyledir. O, zalimlere başkaldırının ve onları alaşağı etmenin sembolüdür. Kawa, Kürt ulusundandır, ama Demirci Kawa olarak ünlenmiştir. Ulusal değil, sınıfsal kimliğidir öne çıkan. Kürt Kawa’nın değil, Demirci Kawa’nın hikayesidir anlatılan. Kawa’nın üretimdeki yeri, ulusal kökeninden daha önemli, daha belirleyicidir çünkü.

Dehak zalimdir, kıyıcıdır, emekçi kitlelere düşmandır. Zalime karşı başkaldırmak, bunun öncülüğünü yapmak ise, herhangi bir emekçiye değil, bir demirciye düşmüştür. Diğer ezilenlere önderlik etme misyonu onundur.

 

Ulusal ve sosyal kurtuluş için tek yol devrim!

Kürt ulusal hareketi de, Kürt yoksul köylülüğün mücadelesiyle bugünlere gelmiştir. Sonrasında Kürt burjuvalarının etkisine rağmen, hareketin tabanı yine Kürt işçi ve emekçileridir. Çünkü halen baskı gören, katledilen, yoksulluğun pençesinde yaşam savaşı veren, Kürt köylüsü ve emekçileridir. Tüm barış politikalarına rağmen, en son Roboski’de yaşandığı gibi, devletin açık vahşetine-katliamına maruz kalan yine onlardır. Ve Kürt halkının gerçek kurtuluşu, işçi ve emekçilerin mücadelesiyle, devrim ve sosyalizmle mümkün olacaktır. Özgürlük, bağımsızlık ve demokrasi, bir devrim sorunudur çünkü.

Bir süredir Türkiye çok ciddi bir rejim krizi içinde. Devletin tüm kurumları kendi içinde çatırdamış durumda. Hiç kuşkusuz bunda başta Haziran direnişi olmak üzere kitlelerin artan eylemlerinin önemli bir etkisi var. Keza Kürt halkının, onca baskı ve şiddete, teslimiyetçi politikalara rağmen bitmek bilmeyen mücadelesinin, sönmeyen özgürlük tutkusunun da… Rojava’da elde edilen başarının, Türkiye Kürdistanı’nda yarattığı moral üstünlüğü, buna eklemek gerekiyor.

Bu yıl Newroz ateşini, devletin krizini daha da derinleştirmek, özgürlük alanlarını genişletmek için daha da harlamak gerekir. Kürt, Türk bu coğrafyada yaşayan bütün ulusal topluluklardan işçi ve emekçinin ortak mücadelesini yükselterek, egemenlerin “böl yönet” politikasını yüzlerine çarpmak gerekir.

Haziran’da olduğu gibi ulusal, mezhepsel, cinsel ayrımların üstünde bir halk isyanına dönüştürmek gerekir.

Çünkü Newroz isyandır, zulme başkaldırıdır. O halde, Newroz ateşini körükleyelim, zulmü rüzgarlara savuralım!