Polonez direnişi kazandı

6 aydır Çatalca’da bulunan fabrika önünde direnişte olan Polonez işçileri, taleplerinin büyük oranda karşılanması üzerine direnişlerini sonlandırdılar.
6 Ocak günü Tek Gıda-iş sendikası ve Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı arasında yapılan görüşmede anlaşmaya varıldığı açıklandı. Sendika, direnişi bitirme kararını işçilerle yaptıkları toplantı üzerinden aldıklarını söyledi.
Sendikanın yaptığı açıklamaya göre;
İşten atılan ve 172 gündür hakları için direnen işçilerin, direnişte geçirdikleri 6 aylık ücretleri patron tarafından ödenecek.
İşçiler kıdem ve ihbar tazminatlarının yanında sendikal tazminat da alacak.
Fabrikada sendikal örgütlenmeye engel olunmayacak. Fabrika içinde sendikal örgütlülük korunacak.
İşten çıkarılan işçiler arasında patronun işe geri geri almak istediği olursa, işçilerle görüşülecek.

Polonez işçilerinin temel talebi, sendikalı olarak işe geri dönmekti. İşe geri dönüşleri sağlanamadı. Buna rağmen, Polonez direnişinin kazanımla bittiğini söylemek gerekir.

İşçilerin işten atılma maddesinin Kod 46 gibi aşağılayıcı bir maddeden çıkartılıp düzeltilmesi önemli bir kazanımdır. Yanısıra, patron önceki görüşmelerde kıdem tazminatlarını ödemeyi kabul etmişti; şimdi ise, kıdem tazminatının yanında ihbar tazminatı, sendikal tazminat ve direnişte geçen 6 aylık dönemin ücretini de ödemeyi kabul etti.

Polonez direnişi, uzun ve çok zorlu bir direniş olarak yaşanmıştı. 6 ay boyunca direnişin sürdürülmesi, bu süreçte patronun baskısı, devletin gözaltı saldırıları, sıkça fiili saldırıların gündeme gelmesi vb… Bütün bu zorluklara rağmen, Polonez işçileri içinde dağılma ve fire verme olmadı, işçilerin örgütlülüğü korundu.

Böylesi direnişlerde en büyük handikaplardan biri, işçilerin geçim sorunudur. Tek Gıda-iş sendikası, direnişteki işçilere diğer sendikalara göre daha fazla aylık (12 bin TL) ödemesi yaptı. Ayrıca, Kod 46 maddesiyle işten atıldıkları için işsizlik maaşı alamayan işçilerin direnişi sürecinde, direnişin 43. gününde işten çıkış kodları Çalışma Bakanlığı tarafından değiştirildi; böylece işsizlik maaşı almaya da hak kazandılar. Bu durum, işçi direnişlerinin en yakıcı sorunu olan geçim sorununu bir nebze azaltmış oldu.

Elbette direnişin istikrarını sağlayan asıl mesele maddi sorunun çözülmesi değil, işçilerin direniş içinde birbirlerine kenetlenmeleri, bilinç dönüşümü yaşamalarıydı.

İşçiler direnişlerini sadece fabrika önünde beklemeyle sınırlı tutmadılar. Çeşitli biçimlerde boykot çağrıları yürüttüler ve bu hareketlilik daha geniş kesimlerin direnişe ilgi göstermesine, dayanışma sağlamasına yol açtı. Son süreçte Ankara’ya yürüyüş kararı aldılar. Yürüyüşleri engellendi ama yine de tüm engellere rağmen Gebze’ye kadar yürüdüler. “Mutlaka çözeceğiz” sözü aldıkları için Ankara yürüyüşünü durdurdular ancak yürüyüşlerini hem fabrika önünde hem de Çatalca Adliyesi önünde sürdürdüler.

Bütün bu olumluluklar, işe geri dönmeyi başaramasalar da, önemli kazanımlar elde etmelerini sağladı.