Etiket arşivi

AKP hükümeti, Gezi Parkı’na “Topçu Kışlası”nı yeniden inşa etmek, AVM açmak istiyordu. Başbakan konuşmalarında sık sık böyle olmasını buyuruyordu. Ama her şeyin istedikleri, buyurdukları gibi olmayacağını Gezi Parkı’nda başlayan direniş bir kez daha gösterdi. Devrimciler, demokratlar, ilerici, aydın ve sanatçılar, bu projeyi istemediklerini başından beri söylediler. Parkın ağaçlarının kesilmesi üzerine çadır kurarak nöbet tuttular. Devletin çadırlara vahşice saldırısı, eylemin rengini …

On yılların birikimi nihayet patladı. Bunun bir gün olacağı zaten belliydi. Özellikle son yıllarda artan hak gaspları ve her alana el atan, yaşamı daha fazla cendereye alan yönetim tarzı, bunu adeta zorlamıştı. Elbette hiç bir halk hareketinin ne zaman patlayacağının tam gününü, kimse tam olarak bilemez. Fakat sömürü ve zorbalık rejimine karşı, bir gün mutlaka ayağa kalkacağını komünist ve devrimciler …

  2007’de başlayan “Taksim savaşları”nın bitmesinin ardından, 1 Mayıs’ların niteliğinde önemli bir ivme kayması ortaya çıkmıştı. Bu kaymanın bir yanını, “kavga günü” olmaktan çıkartan, “gösteri günü”ne çeviren, bu yanıyla da içini boşaltan bir tarzın şekillenmesi oluşturuyordu. Doğru olan, günün içeriğinin devrimcileştirilmesi, hep bir ağızdan kavga sloganlarının haykırılmasıydı. Miting olarak örgütlenen bir 1 Mayıs’ta dostun düşmanın karşısında iyi görünmek, militan durmak, …

Dünyada ve Fransa’da genelde sisteme karşı duruşun yükseldiği tepkilerin yoğunlaştığı bir dönemde, bir yanda savaş çığırtkanlığı, bir yanda barış söylemleri altında girildi 1 Mayıs’a… Geçmişte militan devrimci sloganlarla işçi ve emekçilerin birlikte ortak değerlerle sokakları arşınlandığı dönemlerden sonra, üç, hatta biz yabancılarla birlikte dörde bölünmüşlüğün yaşandığı ve geçen yılı aratan bir bahar yorgunluğunda geçti bu 1 Mayıs. Irkçı sağcı bir …

Son aylarda üniversitelerde ve yurtlarda faşist saldırılar yoğunlaştı. Polis ve Özel Güvenlik Birimleri’nin yanı sıra sivil faşist saldırılar da hız kazandı. Devlet destekli sivil faşist saldırıların ağırlıklı olarak Kürt öğrencilere yöneldiği görüldü. Devlet bir taraftan “barış” diyerek Kürt ulusal hareketini tasfiye etmeye kalkarken, bir taraftan da Kürt öğrencilerin üzerine sivil faşistleri salıyor. Üniversitelerdeki newroz kutlamalarına resmi-sivil güçleriyle engel olmaya çalışıyor. …

  1 Mayıs, işçi ve emekçilerin, birlik, dayanışma ve ille de mücadele günüdür! 1886 yılından beri, tüm dünya işçi ve emekçileri, 1 Mayıs’ta alanlara çıkar, taleplerini haykırır. O yüzden 1 Mayıs, işçi sınıfının, sadece kendi ülkesindeki işçi ve emekçilerle değil, tüm dünyanın işçi ve emekçileriyle, ezilen halklarıyla birlik olduğunu, onlarla dayanışma içinde bulunduğunu gösterdiği gündür! Düşmanlarına, emperyalistlere ve işbirlikçilerine korku …

8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü’nün 157. Yılında, İstanbul, Ankara, İzmir, Adana, Mersin, Dersim, Diyarbakır başta olmak üzere birçok yerde miting ve yürüyüşler yapıldı. Bu yıl, 8 Mart kutlamaları, kadın sorununda burjuva yaklaşımla devrimci yaklaşım arasındaki ayrışmanın derinleştiği bir yıl oldu. Feminist bazı grupların, Kadın Platformu’ndan ayrılmaları bu ayrışmanın bir yönünü ifade ediyordu. Feminizm bir burjuva ideolojisidir ve özü burjuva …

Kadın işçi ve emekçiler, çalışma ve yaşam koşulları itibarıyla erkek işçi ve emekçilere göre çok daha ağır sorunlarla karşı karşıyadırlar. Savaş ve kriz dönemlerinde ise, bu sorunlar daha da büyür, işçi ve emekçi kadının yaşamını çekilmez hale getirir. Kadın işçilerin proletarya içindeki sayıları dalgalanmaya her zaman açıktır. Çünkü kapitalizm, kriz dönemlerinde kapıya ilk onu koyar. Çalışan kadınların bugün için ortalama …

Bugün artık giderek artan sayıda kesim, 8 Mart’ı “Dünya Kadınlar Günü” olarak kutlamaktadır. Öyle ki, devrimci yapılar ve reformist partiler arasında bile, “Dünya Emekçi Kadınlar Günü” diyenlerin sayısı giderek azalmaktadır. Ve burada sorun salt “emekçi” kelimesinden ibaret bir sorun değildir. Kadının özgürleşme mücadelesine bakışla, kadını toplumsal olarak konumlandırmayla ilgili bir farklılaşma sözkonusudur. 8 Mart, kadının ezilmesinin nedeni olan kapitalizme karşı …

  Kölelik, feodalizm, kapitalizm… Bütün sınıflı toplumlar kadını, yani toplumun yarısını yok saydı. Çünkü egemenler, kendi hegemonyalarına son verecek sınıfın yarısını etkisizleştirmek istiyorlardı. Bütün devrimlerde önce kadını vurdular bu yüzden… Onun sahiplendiği kavgadan iki kez korktular. 1857’de fabrikalarında yakılan 129 kadın işçinin mirasını yok etmeye çalıştılar. Fakat bu miras, yüzyıllar geçmesine rağmen değişmedi, kuşaktan kuşağa, ülkeden ülkeye yayıldı. “Tek göğüslü”, …