Etiket arşivi

Günlerden 4 Mart 1992, saatler 18.00’i gösteriyor. İzmir’in Yenişehir semti. Daha önce planlanan ancak polis ablukası nedeniyle ertelenen TİKB kuruluş yıldönümü için korsan düzenleniyor. İşçiler vardiya tesliminden dönüyorlar. Caddeler gürül gürül insan seli. Şehrin en işlek caddesiydi burası… Önce gözleriyle etrafı, kolaçan etti Eralp. Eyleme katılacak kitleyi yeniden gözden geçirdi. Kırmızı ışıkların yanmasıyla birlikte eylem komutunu verdi. Ellerinde getirdikleri benzin …

23 Ekim 1992 yılında Adana’da bir kamulaştırma eyleminin ardından yakalandıktan sonra işkencede katledilen Remzi Basalak’ın ölümünün hemen ardından bir yoldaşı tarafından kaleme alınan ve ilk olarak Kasım 1992 tarihinde Orak-Çekiç’te yayınlanan yazı, Proleter Devrimci Duruş dergisinin Kasım 2008 sayısında yer aldı. Kısaltarak yayınlıyoruz. O’NUN ARDINDAN… Şehit düşen yoldaşların ardından herhalde en zor olanı, onları anlatabilmek, yazıya dökebilmektir. Oysa onları yeni …

Adana’nın “sürme gözlü”sü, İstanbul’un “Kara Murat”ı ATAMAN İNCE (*) Adana’nın “Sedat”ı, “sürme gözlüsü”, İstanbul’un “Kara Murat”ı ATAMAN İNCE’yi, birçok yönü ve özellikleriyle anlatmak mümkün. Ama her şeyden önce farklı bir yönetici ve önder özellikleriyle anlatılmalıdır. Hele ki, bürokratik-kariyerist önderlik tarzının devrimci harekete sirayet ettiği bir dönemde onun o mütevazi, sessiz ama gerektiği yerde katı ve uzlaşmaz tutumu, aynı zamanda özeleştirel …

Bir kamulaştırma eylemi sırasında 14 Ekim 1993 tarihinde şehit düşen Genç Komünar Nilgün GÖK “Kirli savaşa alet olmak istemiyorsan ASKERE GİTME!” afişlerini astığı bir sırada yakalanmış ve sonrasında yoldaşlarına gözaltı sürecini yazılı olarak iletmiştir.  Yazısını yayınlıyoruz.   “BİZ TESLİM OLMAYIZ!” Gece saat 23.00 sularıydı. Gelen arabanın ekip arabası olduğunu farkedince, bir alt sokağa geçebilmek için yan tarafımızdaki bahçe duvarından atladık. …

Gel bir bak yakından şu yiğitlere Daha dün gibiydi acımasız devrildiler Kan bir kara görüntüydü göğüslerinde Ölüm çirkindi onlar güzelleştirdiler. Düştüler toprağa özgürce, korkusuz Kurşun sesi değildi bir sevdalı gülüştü Düştüler dimdik, özgürce, yalın Öldüler ama çoğaldılar ölümsüz Ölmediler onlar, ölemezler ki Bu yadsınmaz gerçeği bilmedi satılmışlar Onlar bir atardamardı halkların yüreğinde Gecelerde yıldız yıldız uçuşan Gözyaşları yaraşmaz o ölülere …

İhtilalci komünist hareketin ilk üyelerinden ve ilk şehididir. Tutsak edilen yoldaşlarını kurtarmak üzere Hacı Bayram Karakolu’na düzenlenen baskın sırasında vurularak katledildi. Azmi,  İstanbul’da Eczacılık Fakültesi’ni okuduğu  yıllarda devrimci fikirlerle tanıştı ve gençlik hareketi içinde yerini aldı. Diyarbakırlı varlıklı  bir ailenin çocuğuydu, tüm olanaklarını mücadeleye, devrime sundu.  Adana’nın yoksul  emekçi Kürt mahallelerinde, fabrikalarında faaliyet yürüttü. Büyük bir enerjiyle hem örgütünü hem …

Geçen yıl 10 Ekim’de Ankara Garı önünde devlet destekli IŞİD militanlarının gerçekleştirdiği bombalı saldırıda, yüzü aşkın insan katledilmişti. Katliamın birinci yılında, bu saldırıda şehit düşenler anıldı, katliamı yapanlar ve ona gözyumanlar ise lanetlendi. Türkiye’nin dört bir yanında yapılan anmaların birçoğuna polis saldırdı, yüzlerce kişi gözaltına alındı. Bu saldırılar, devletin bu katliamdaki rolünün ve ölülerimizden, onların hesabının sorulmasından duyduğu korkunun göstergesiydi. …

29 Eylül 1980’de faşist cuntaya sıktığı “ilk kurşun”la ölümsüzleşen Osman Yaşar Yoldaşcan; 25 Ekim 1981’de işkencede katledilen Ataman İnce; 23 Ekim 1992’de bir kamulaştırma sonrası çıkan çatışmada şehit düşen Şaban Budak, aynı eylemde yakalanan ve teşhir masasını tekmesiyle yıkan, bu yüzden de faşist cellatların kudurmuşcasına saldırısına uğrayan Remzi Basalak; bu yoldaşların katledilişinden bir hafta sonra 30 Ekim 1992’de trafik kazasında …

Bundan üç yıl önce Gezi Parkı’nın yerine AVM yapılması için ağaçların kesilmesiyle başlayan direniş, polisin vahşi saldırısı ile büyük bir öfke patlamasına, ardından tüm ülkeyi saran bir halk ayaklanmasına dönüşmüştü. Esasında AKP hükümetinin dayatmalarına, artan polis terörüne, vahşi kapitalizmin yarattığı sonuçlara karşı biriken tepkinin patlamasıydı bu. Ve yaklaşık 20 gün boyunca, polisin azgınca saldırılarına büyük bir cüretle meydan okunmuş, korku …

Arama noktasına yaklaşırken, “işte başlıyoruz” dedik. Zırhlı araçlar, beton bloklarla yol daraltılmış, devlet yolu kesmiş bekliyor. Cizre’de ablukanın kaldırıldığı ilk günlerde, devlet içeriye girişlere ve özellikle de basına dönük engelleme çabası, bu kadar boyutlu değildi. Sayısız haberci gitti, yıkımın, katliamın fotoğraflarını çekti, anlatılarını yayınladı. O dönemde böyle davranması, “demokrasi” veya “esneklik” belirtisi değil, psikolojik savaş politikalarıyla ilgili bir durumdu. Devlet …