Etiket arşivi

Deprem haberi çığ gibi düştü üzerimize. Yüzbinlerce bina yıkılmıştı. Bir taraftan kar ve soğuk… Üzerinde tonlarca enkaz, yanı başında en sevdiklerinin imdat sesleri, cansız bedenleri… Tarifi imkansız acılar… İlk şoku atlatıp yardım organizasyonlarına başlıyoruz. Bu konuda şaşırtıcı bir duyarlılık çarpıyor gözüme. Toplumun dağınıklığı, “her koyun kendi bacağından asılır” bireyciliği bir yana gitmiş, hiç “umulmayacak” insanlar canhıraş bir çabaya girmişti. Yardım …

İşçi ve emekçiler, daha bir gün önce fabrikalarda, işletmelerde, tarlalarda hayatı yaratmak için çalışırken, 6 Şubat gecesi büyük bir depremin enkazı altında kaldılar. Evleri, mahalleleri, işyerleri yerle bir oldu; enkazdan hafif yaralı va sağ kurtulanlar, enkaz altında kalan yakınlarını kurtarmaya çalıştı. Depremzelere ilk ulaşan, devrimci demokrat kurumlar ve duyarlı kişiler oldu. Devlet ortada yoktu. İşçi ve emekçiler, kendi elleriyle yakınlarını …

6 Şubat’taki depremin hemen ardından Hatay’da ilk refleksi gösteren devrimci kurumlar çalışmalarına devam ediyor. Kaldıraç, TKP, TİP, TÖP, HDP-HDK bileşenleri, Halkevleri, TTB ve TMMOB, Defne ve Antakya’da kurdukları çadırlarla, yaşam merkezleriyle depremzedelerin barınma, beslenme, giyim ve sağlık hizmetlerini karşılamaya çalışıyor.  Proleter Devrimci Duruş, Partizan, BDSP, Mücadele Birliği, Halkın Gücü Komiteleri  (Halk Cephesi), İnşaat İşçileri Sendikası, Umut-Sen, KESK ise hem merkezde …

Hatay’da devlet hastanesi, okullar, belediye binası, tarihi camiler, yollar, havalimanı vb. birçok yer yıkılmış ya da hasar görmüştü. Devletin binaları, enkaz altındaydı. Evleri yıkılmamış olanlar bile, oluşan çatlaklardan ya da devam eden artçı sarsıntılardan dolayı evlerine girmeye korkuyor. Ekinci Mahallesi’ne gittiğimizde insanların birçoğu, geçimlerini sağlamak için oluşturdukları seralarda yatıyor-kalkıyorlardı. Büyük seralarda 100-150 arası insan kalıyor. Kendilerince çözüm bulmuş olsalar da, …

Hatay için üçüncü kez yola çıktık. İnsan dayanışmaya giderken hüzün dolu olur mu? Kalbi dayanışma için atarken, acı içinde kıvranır mı? Yıkılmış bir şehrin insanlarıyla konuşmaya, onların yaşadıklarını görmeye zor dayanıyoruz. Dayanışmaya gidiyoruz ama kendimizi yetersiz hissediyoruz. Eksik kalıyoruz çünkü. Yerle bir olmuş şehrin neresine, onbinlerce depremzedenin kaçına yetişebileceğiz!… Yollar daha sakin, şehir küsmüş gibi sessizliğe bürünmüş. İnsanlar artık durumu kabullenmiş …

Bugün 8. gün! Sesler hala kesilmedi enkaz altından. Umutla, sabırla, inatla yaşamaya devam ediyor insanlar, yaşamaya devam ediyor insanlık enkaz altında… Şehri terk ettiğinizi bilseler sitem ederlerdi belki de. “Çadır bulamadım”, “mazot bulamadım”, “jeneratör, vinç bulamadım” dediğinizi duysalardı… Belki de “gözlerinizi kapatmayın üşüyorum” diyeceklerdi. Belki de “şu kalorifer peteğinin arkasında bir yudum su uzatır mısın” diyeceklerdi. Belki de: “Heeeey! Ne …

Şehirlerarası yollar tıklım tıklım. İstanbul’da yaşayanlar bilir, yolda kala kalırsın ya da gideceğin bir saatlik yol çıkar üç saate, onun gibi. Ama evine veya işine giderken değil, yardıma giderken oluyor bu. Tırlar, kamyonlar, kamyonetler, özel araçlar… Herkes yolların bir an evvel açılmasını bekliyor. Arabalar dur-kalk halinde… Bu konvoy karşısında belki de ilk kez daha sakin kalabiliyorsun. Biliyorsun ki herkes aynı …

Dünyada örneği olmayan iki büyük depremi art arda yaşadık. 10 ili kapsayan büyük bir yıkımla karşı karşıyayız. Resmi rakamlara göre şu ana kadar (6 Şubat gecesi) 2316 kişi hayatını kaybetti. Binlerce bina yıkılmış durumda. Bunların içinde hastaneler de var. Onbinlerce kişi binaların altında kurtulmayı bekliyor. Ama arama-kurtarma ekipleri oldukça yetersiz. Halk kendi çabasıyla enkazdan insan çıkarmaya çalışıyor. Milyonlarca insan sokakta-yoğun …

Elazığ depreminin üzerinden iki hafta geçti. Ancak depremden etkilenen insanların acısı-dramı bitmedi. Devlet, deprem enkazındaki arama-kurtarma çalışmalarında şov yapmış, AKP ve Erdoğan için bir “başarı hikayesi” yazmaya çalışmıştı. Oysa ne deprem günü, ne de sonrasında ortada bir başarı yoktu. Depremden sağ olarak kurtulan insanlar, kurtulduklarına bile sevinemediler. Çünkü acılar büyük, ihtiyaçlar çok, insanlık “sahipsiz”di. Ailesinden birini, sevdiğini kaybedenlerin yaşadığı acı …

Elazığ depreminin üzerinden iki hafta geçti. Ancak depremden etkilenen insanların acısı-dramı bitmedi. Devlet, deprem enkazındaki arama-kurtarma çalışmalarında şov yapmış, AKP ve Erdoğan için bir “başarı hikayesi” yazmaya çalışmıştı. Oysa ne deprem günü, ne de sonrasında ortada bir başarı yoktu. Depremden sağ olarak kurtulan insanlar, kurtulduklarına bile sevinemediler. Çünkü acılar büyük, ihtiyaçlar çok, insanlık “sahipsiz”di. Ailesinden birini, sevdiğini kaybedenlerin yaşadığı acı …