Etiket arşivi

Depremde kayıplarımız resmi rakamlara göre 50 bine yaklaşıyor. “Kimliği tespit edilemeyenlerin” bu rakama dahil edilmediğini doğrudan devlet açıkladı. Keza depremin ilk günü insanların kendi çabalarıyla enkazdan çıkarıp, en hızlı biçimde gömdükleri yakınları dahil değil bu sayıya. Dışarıda sağ kalan akrabası olmadığı için peşine düşülmeyen, enkazla birlikte cenazesi de molozların arasında yokedilenler de… Böyle bakıldığında gerçekte ölümlerin yüz binin çok üzerinde …

“Tarihi meclis binası yok, künefeciler meydanı yok, yürüdüğüm sokaklar yok, şehir yok” diye ağlıyordu yanımdaki. Depremin beşinci gününde terkettiği Antakya’ya on gün sonra döndüğünde, “beni şehrin içinden geçirir misin” demişti. Yolumuzu uzatıp enkaz kaldırma çalışmalarının devam ettiği Atatürk Caddesi’ne sürmüştüm arabayı. “Senin arkadaşının işyeri neredeydi” diyorum. Bir öne baktı, bir arkaya “burası neresi” diye sordu. O kadar çok binanın enkazı …

Hatay’da 15 gün boyunca dayanışma faaliyeti yürüten PDD çalışanı Gülümser Seyitcemaloğlu ile, depremin 20. günü Artı Gerçek internet sitesi için Esra Çiftçi ile yapılan ve kısaltılarak yayınlanan röportajın tamamını yayınlıyoruz. * * * ‘99 depremini yaşamış biri olarak kıyaslamak gerekirse, İstanbul ve İzmit’ten çok daha büyük bir yıkım ile karşı karşıya olduğumuzu söyleyebilirim. O zaman, deprem asıl olarak belli bölgeleri …

İşçi sendikaları, bu deprem sürecinde doğru düzgün bir çalışma yürütmediler. Bırakalım eyleme geçmeyi, bir açıklama dahi yapmadılar. Erzak dayanışması bile göstermelik olmanın ötesine geçmedi. Deprem bölgesinde işçi sendikalarının bir çadırı yoktu mesela. Devrimci-demokrat kurumlar, siyasi partiler, yöresel dernekler deprem bölgesine gitme yönünde seferber olurken, işçi sendikaları böyle bir tavır içinde olmadılar. Sendika binalarında eşya-erzak toplandığı görülmedi. Dahası, barınma sorunu yaşayan …

Deprem haberi çığ gibi düştü üzerimize. Yüzbinlerce bina yıkılmıştı. Bir taraftan kar ve soğuk… Üzerinde tonlarca enkaz, yanı başında en sevdiklerinin imdat sesleri, cansız bedenleri… Tarifi imkansız acılar… İlk şoku atlatıp yardım organizasyonlarına başlıyoruz. Bu konuda şaşırtıcı bir duyarlılık çarpıyor gözüme. Toplumun dağınıklığı, “her koyun kendi bacağından asılır” bireyciliği bir yana gitmiş, hiç “umulmayacak” insanlar canhıraş bir çabaya girmişti. Yardım …

Bugüne kadar yaşadığımız depremlerde, genellikle kentin bir bölümünde yıkım olurken, başka bölgelerinde yıkım olmadan, hızlı bir biçimde hayat normale dönüyordu. Bu defa on kent birden yıkılmıştı. Üstelik Hatay gibi bazı kentlerde bütün binalar ya tamamen yıkılmış ya da hasarlı hale gelmişti. Bu durum, kentin kendi iç dayanışmasının olanaklarını da ortadan kaldırdığı için, sorun çok daha büyük,  çok daha katmerli hale …

Depremde devletin sorumluluğunu teşhir etmek için “Deprem değil katliam! Unutma ey halkım! UNUTMA! AFFETME!” yazılı, PDD imzalı afişler merkezi yerlere ve emekçi semtlere yapıldı. Ayrıca, 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü ve 12 Mart Gazi Direnişi ile ilgili afişler merkezi yerlere ve emekçi semtlere yapıldı.

Depremde insanları enkaz altında bırakan devlet, protesto eylemlerine vahşice saldırıyor. “Hükümet istifa” sloganlarının stadlarda atılmasına büyük bir tepki gösteriyorlar. İstanbul Emek, Demokrasi ve Barış Güçleri’nin 26 Şubat’ta Kadıköy’de yapmak istediği “Deprem değil rantçı düzeniniz öldürdü” şiarlı eylem, Kadıköy Kaymakamlığı tarafından “kamu güvenliği” gerekçesiyle yasaklandı. Saat 17’de Kadıköy İskele Meydanı’nda yapılması planlanan eylem öncesi, İskele Meydanı başta olmak üzere Bahariye Caddesi …

Hatay’da deprem sonrasında “Antakya’yı terk etmiyoruz!” diyen depremzedeler için konteyner inşasına başladık. Başlangıç olarak Defne’de 4, Antakya’da iki adet konteyner inşa ediyoruz.

İşçi ve emekçiler, daha bir gün önce fabrikalarda, işletmelerde, tarlalarda hayatı yaratmak için çalışırken, 6 Şubat gecesi büyük bir depremin enkazı altında kaldılar. Evleri, mahalleleri, işyerleri yerle bir oldu; enkazdan hafif yaralı va sağ kurtulanlar, enkaz altında kalan yakınlarını kurtarmaya çalıştı. Depremzelere ilk ulaşan, devrimci demokrat kurumlar ve duyarlı kişiler oldu. Devlet ortada yoktu. İşçi ve emekçiler, kendi elleriyle yakınlarını …